ÖĞRETMEN

Yusuf’alar yıkığında dünyamız başka olurdu açılmazdık kimseye dağılırdı çocukluğumuz akşama kızardık gün gitmesin diye her günümüz yazılmasa da olurdu bir hikaye bir de boşluğumuzda kalırdı yaptıklarımız horlanmadı eşikliğimizde o pişmanlıklarımız

bir tren geçerdi uzaklardan solusa duymazdık bazen iç çekerek bizi de alıp gitse derdik utanarak bir bir koparıp atsak da günleri açıp kapattık kıstık gözlerimizi ağrılı günler kötü olurdu ansızın doğmalıydı insan ne kadar anlatılsa çocuklara yağmurun çamuru asıl olan tutmaktı bendinde yağmuru

paylaşmaktan geçse de sevincin yarısı güneş ufka vururdu yağmur arası çocukların sesinde çığlık olurdu ebem kuşağı biz seslendikçe su olur akar kalırdı günün posası

ağlamazdı tek kavakta suya düşse de çocukluğumuz bazen bitmemiş bir ömrün acısı sinerdi üstümüze ağlatırdı ikindi akşamı kalırdı gözyaşımız bize

bazen çiçek açmazdı yaralarımız eskimiş bir ses ulaşsa da tınmazdı uzaklarımız

vururdu güneş gündüz sesinde duvarı dönerdi sessiz neden bilmeyiz sıkıntı olurdu içimiz bütün trenler soluyup dursa üzülürdük biz

bir okusak derken Cumhuriyetin ve Atatürk’ün sesi geldi erken kazanmıştık öğretmen okulunu ne kadar sevinçli idik öğretmen olacağız diye söylerken Denizli’den Rize’ye vardık bir akşamüstü mülakatı da kazandık ne telaş kaldı ne üzüntü ertesi gün kayıt olduk hepimiz nasıl güzel ve mutlu sıcacık sardı on dört yaşı bir taş bina okulumuz oldu

her yıl on bir ay bekledik gurbeti içimizde

ne çabuk geçti zaman öğrendiklerimizin sesinde uzun yollarımıza çıkarken bitti gün

yıllar sonra anladık paylaştıkça ne kadar güzelmiş dün

üç yılda çocuk yüzümüz oldu öğretmen uzaklara çizilen yorgunluğumuzda beş sınıfı birlikte okuttuk oynadık üstümüz çimen çalıştık gaz lambasında aydınlıktı çocuklarımız bir okuldan diğerine atandık olduk göçmen

ne vardı gözlerimizde? Atatürk’ün ışığı umut ve özgürlüktü ufuklara kadar uzanan kimimiz öldü bazımız sürüldü en cesurumuz mesleğinden atıldı akşamüstü dövülse de bütün acılarını unuttu öğretmen zeki çalışkan çocuklarıyla şarkılar söyledi yürekten yapayalnızdı çıktığı yolda bazen emeğin kırılan dallarında savaşırken kör etti bozuk düzen

yıllarca güneşi içenlerin türküsünde söylendik biz çocuklar sizin için aktı terimiz her şey kırılsa da kırılmaz öğrettiklerimiz kim ne derse desin çocuklar oldu rengimiz

akşam batarken gün eskiyenlere kızdık yalnızlığımız korkutmadı bizi gelmekte olan karanlığa üzüldük günü eğirirken daha neler gördük unutmayın çocuklar sizde umudumuz çok birlikte cehaleti yine yeneceğiz hiç korkumuz yok

ne yapsalar atamazlar içimizdeki Atatürk'ü anılarımız vardı bayramlarımızda aydınlık olurdu günlerimiz önünde her geçişimizde gülümserdi Atatürk'ümüz yağmur bir kasvet getirse de hep güler asılmazdı yüzümüz her bayramda sevinç bizi anlatırdı geçmiş çoğalırdık Atatürk'ü görünce biz

Hasan Okursoy