YENİ GÜN

Yeni bir güne başlarken insan, günün tutaçlarından bir başlar anlatmaya, sanırsın yer gök yağmur fırtına ve kıyamet kopacak. Oysa yaşam yanı başında, tencere fokurdayıp duracak, yine trenler, otobüsler yola çıkacak. Akşamki bulutlar dağılacak, sabah gün doğacak.

Her insan gidenin ardında burkulur kalır, bir başka solur, bir başka bakar, dokunsan ağlar. Yanında ne varsa üşür. Yapyalnız söylenir durur.

Her yağmur ıslatır, sonra musluk damlarında insanı bir uyku bastırır, küçük bakışlar kayıp olur. Sığ sularda düşler büyür. O zaman da trenler geçer, çığlığı seni ürkütür.

Yaşam bambaşkadır, bir başka yerde yine yağmur yağar, yine insanlar orada ıslanır, üşür belki senin gibi söylenir durur. Bunlara boş ver, sardunyaya dokun, ellerine sığmaz onlar, istersen çevrene dağıt dur. Yeni yollara, bayırlara ışık ol, rüzgar ol, serinlet yeni düşler kur. Barışla dost ol, savaşa karşı dur. Üşütme kimseyi, hal hatır sor. Sözlerin fırtına dolu olmasın, ısıtıp dursun her köşeyi. Hepimizin türküsünde bir uç vardır. Ona dokun dur, güzelden, sevgiden yana konuş ona kor ol, ocağında ısıt dur.

Neyi beklersen bekle, ne kadar telaşlı olursan ol, hep mazlumun, zayıfın yanında kal, ona kanat, örtü bul. Unutma! İnsan verebildiği kadar mutlu olur. Hep alırsa bir yanı kanar durur.

Geçen gün bıraktıklarımı düşündüm bir ara. Her yola çıkışta, her mektup yazışta, uzakları taşıdım durdum yanımda. Soludum geçmiş günleri bir arada. Bir de gülümsedim geceleri ay aydınlığında.

Güzelmiş yaşamak dedim, onlarla bir arada. Hiç gizlemedim yüzümü bu hayatta. Hep böyle yazıp durdum, yıllara da küsmedim, yaşadım kaldım burada.

Sakın düşürme bir gülü, kaçırma kuşları uzaklara. Karanlığa kalma, aydınlat dur dört yanı. Hep bir tutacak dal bırak. Çocuklar, dostlar eğlenip gülsün avluda.

Sözlerine dün de güzeldi diye başla.

Bir de şu dörtlüğü dağa, taşa, eşe dosta bir asker mektubu gibi okuyarak güne başla.

“O günleri cebimde değil Yüreğimde taşırım Ah! O geçen günlerim Gelse yine yaşarım”

Oysa acımasızdır doğa ve yaşam, gün gelir en sevdiklerin gider. Bir daha mümkün olmaz geçmişi yaşamak. Su akar tutulmaz bir daha.

Neyse bugün Pan’ın bir sözü ile bitireyim yazımı.

“Gençlikte günler kısa, yıllar uzun; yaşlılıkta da günler uzun, yıllar kısadır.” Demiş.

Evet, o bitmez dediğimiz ömür ne kadar kısaymış.

Fakat hala yazımı bitiremedim şu birkaç sözü de yazmak isterim.

Thomas Dekker, de; “Yaş da sevgi gibidir, saklanamaz.” Demiş.

Seneca ise; “Yaşlanmadan önce iyi yaşamak; yaşlandıktan sonra da iyi ölmek istedim.” Diye söylemiş.

Her bir sözün farklı bir yeri var. İnsan yaşlanınca bu sözlerin her birinin bir değer olduğunu çok iyi anlar.

“Yeni Gün” yazımın sonuna; bir paylaşımdan okuduğum güzel bir Abaçhi (duasını) sözünü de ilave edeyim. Bu sözler de büyüledi beni.

“Sabahları Güneş sana taze enerji getirsin. Geceleri Ay seni yavaşça onarsın. Yağmur endişelerini alıp götürsün. Esinti varlığına tap taze güç üflesin. Dünyada nazikçe yürüyesin ve Gün aydın olsun”

Bu duygular içinde, hepinize her yeni günde sağlık, mutluluk diler, günaydın derim.

Hasan OKURSOY 15 Ağustos 2020 Yelki