SARDUNYA

Nereye baksan sardunya Kokusu pencereden taşar Gülüşü akar

Sürekli damlayan su

Mermeri deler Kum kayadan geldim der

Bir gün Buralardan gidersen Kalanların göz eder

Hep yanındadır Arkadaşlar ve çocukluğun Okulun dün gibi ışır durur

Bir ipte serilir yaşadıkların Rüzgâr estikçe sallanır Ses vermez uzaklar

Artık yaşın

Sözde çocuktur Ölüm eşiğinde solur

Gün gelir toplanır Kopardıkların

Kayıplarında utanır

Yatağında seslenme ona Tuzunda ses vermez azmak Göstermez ayna

Bazen Koca su durgun yavaş akar Yalnızlık karanlığına bakar

Solur ağacında

Bir sessizlik Kurusa da yaprak

Martıların çığlığında Kıyısında konuşur deniz Güneş battıkça uzar gölgemiz

Hasan Okursoy Yelki