KALAN DÜŞLERİM

Kör bir ayaz telaşımda bekler ağlamaz ahraz

düşüm yaralı

incelir gün anlatır poyraz

ağzıma gelir yüreğim

sokağımda resimler kanar

körelmiş zaman bıçağını arar

hep kilidinde uğuldar anahtar akşam çatlağından akar

ayaklar çıplak parlar bir bulut bir de bıçak

bazen aklına gelmez gülün rengi dökülür yaprak

bazen acıdır sabahında uyanmak gün kırılır

sesi gelir kanayarak

uzaklar gecesine küser yüreğimde bir sızı her yerimde zonklar

çocuk gülüşüm o suskunluğum beni arar

çöken duvarımda düşlerim kalır kim sorar?

masum sanız defterinize yazın soluyup dursun her zaman silinmesin ansızın

Hasan OKURSOY