HASAN EFENDİ

Nereye kaçarsanız kaçın, gideceğiniz yer bellidir. Ertelenen günden bir gülüşünüz kalır. Güz çalkalanır durur. Sanki sizi gözler, kalan uzaklar el eder. Yaşadığınız o günler, camın buğusundan görünür gider.

Kimse çeviremedi tersine bu koca suyu, bildim bileli aktı durdu. Bazen bir bölümü kurudu. Belki o bölüm denize gidenleri uğurlayamadı.

Yazmak güne not düşmektir, sanırım bu sözü Satre’den kaptım, bilirim zaman zaman yazdıklarıma girer.

Dün dayıoğlu Süleyman telefonda aradı, “Abi facebook zaman tünelimde, bir fotoğraf paylaştım, bu resim nerede çekilmiş” dedi. Çıkaramadım, birkaç gün geçtikten sonra fotoğrafı yayımlayan Metin Keyik o yeri resmin altına yazarak açıkladı. Hemen hatırladım, orada bir zamanlar Postahane vardı. Üst katı lojmandı.

Küçüklüğümüzde orada oturanlar bir de acı yaşadı, çocukları o balkondan düşüp öldü diye hatırlıyorum. O ölüm beni mezarlığa kadar götürdü, o mezarın yanında bir de Elektrik santralı yapılırken ölen bir çalışan vardı. Onun da mezarı oradaydı. Günler ne çabuk gelip geçti, unuttuklarım birden önüme düştü. Yine o günleri düşündüm, üzüldüm, bir fotoğraf beni nerelere götürdü.

Metin’in yazdığına göre resim 1939 da çekilmiş. Belki dedesi Hasan Keyik de o resimdeydi. Ben çıkaramadım, bir zamanlar dedesi de belediye reisliği görevinde bulundu. O resim geçmiş anıları böyle sakladı.

Dedesinin ismi Hasan, benim büyük dedemin ismine atfen verildiğini düşünürüm. Çünkü dedesinin annesi, hasan efendilerden Hava hala idi. İlk oğluna babasının adını bundan verdi. Mehmet amcası da oğlu Hasan’a babasının adını vererek, o ismi yaşattı. Bizim yaşattığımız gibi. Nereden nereye bir isim beni geçmişte uzaklara götürdü, bunları yazdırdı.

Hasan Efendi büyük dedemizi ve Hasan Keyik dayımız ile giden büyüklerimizi rahmet ve özlemle anıyorum. Huzur içinde uyusunlar.

Hasan OKURSOY 12Eylül 2020 Yelki