GÜNLÜĞÜM;

GÜNLÜĞÜM 22 Temmuz 2009 Çarşamba;

“Zaman büyük öğretmendir, ancak ne yazık ki öğrencilerini daima öldürür” demiş Curt Goetz.

İnsan yaşlandığında, bu özdeyiş ve düşüncelere daha çok yer veriyor.

Hatta kendi deneyimlerinden, yaşadıklarından önemli olanları bir yere not ediyor.

Demek ki; zaman geçtikçe, bunlar önem arz ediyor.

İnsan yaşlandıkça daha olgunlaşıyor, hoşgörülü oluyor.

Cemal Süreya’nın “Göçebe” isimli şiir kitabının ilk baskısı (Nisan 1965) kütüphanemde mevcut. Ankara Ticaret ve Turizm Yüksek Öğretmen Okulu'nda okurken almıştım. Aldığım kitapları yıllar sonra tekrar okurum. Hele şiir kitaplarını elimden bırakmam. Geçmişte anlayamadığım imge ve ses güzelliklerini bu okumalarımda daha iyi görürüm.

Bilgisayarın getirdiği yazım kolaylıkları da bana yardım eder. Bir dosyada okuduklarımdan aldığım notları muhafaza ederim. Zaman zaman yazılarımda bu notlarımdan da yararlanırım.

Bir de her ses, her dokunuş bende bir iz bırakır. Bir defterim olur, bu defterime de oradan kalan izleri yazarım. Eskiden bu notlarımı banka ajandalarına not ederdim. Seyrettiğim filmler, okuduğum kitaplar, güne düşen farklı hususları yazar, bunları notlar arasında saklarım.

Fakir Baykurt; “Benli Yazılar” kitabında “Nasıl Yazıyorum” başlıklı deneme yazısında “Ben belleğime güvenmem; not alırım. Kimi zaman yıllarım bir konuda not almakla geçer. Konuşurken, gezerken, hatta uykuya geçerken, uykudan çıkarken düşünüşlerimi, duyuşlarımı not ederim. Bunları biriktiririm. Açar zaman zaman okurum. Belleğimi tazelerim. Zihnim konuya sürekli geliştirir. Plan oluşur, bunu da not ederim. Önce kabaca, sonra ince, ince, ayrıntılı yazarım. Plan için geniş kağıtlar kullanırım.” Der. Öykü ve roman yazımlarını anlatır ve yazısının sonunda da “Her yiğidin yoğurt yiyişi ayrı demişler; benimki böyle.” Diye yazısını bitirir.

Fakir Baykurt’un bu yazdıklarını da hiç unutmadım. Ben de unutmamak için not almayı alışkanlık haline getirdim.

Hasan OKURSOY