GÜNLERİMİZ-1

Hep görünürdü yalnızlığımız Düşümüz şimdi uzaklarda kaldı Bizi hiç bırakmadı o günlerimiz Yanımızda seslendi çocukluğumuz

Sevincimiz bir sakız otu idi Kirpinin dikeninde korkumuz Akşama serilirdi kopardıklarımız Geceye karışırdı yorgunluğumuz

Her gün şendik Ne kadar esip dursak Hep uzakları düşlerdik Orada yıldızlar gibi ışırdık

Şimdi çocukluğumun Çığlığı var içimde Dönen çıkrığımızda Eğirdiğimiz iplikte

İğinde mazurunda O yıllarımı kim sarar? Bizi kimler duyar? Düşümüzü kim yorar?

Hasan OKURSOY