GÜN GELİR

Dokuyup dursam da akşamı Ben sabahı başka severim Çaydanlıkta tıkırdar durur Simitte geçen günlerim

Yanlışında arama kimseyi Gülüşünden tut günü Kucakla dur sevgiyi Üzme kimseyi

Gün gelir Kimse hatırlamaz seni Sel gider kumu kalır Sonunda gün devrilir

Bazen sabrın Uzaktan duyulur çığlığı Geride dağ gibi solur Bir dostun sıcaklığı

Yaşlanınca Uzaklar gölgen olur Sanma ki Yanında gençlik solur

O unuttuklarından Yola bir türkü sarkar Kırılan bir nardan Tıp tıp acın akar

Artık bahar gelmez Deli etmez bizi Bazen bir gülüş Çağırır hepimizi 2 Tam yirmi iki yıl Soğuk sıcak demedim Dolaştım il il Anadolu’yu Bazen kışa döndüm

Bazen bir orman gibi Yollara kardeş oldum Bazen karanlığımda Uğuldayıp durdum

Akşamları Yalnızlığı tattım Gecesini paylaştım Günü gramla tarttım

Acıya kim yazar reçete? Sahibinden başka Bırak gelip geçsin günler Bu şiir de düşsün aşka

Puflasın dursun tren Baksana devrildi gün Bendeki o küle Dokunmaz rüzgâr bile

Hasan OKURSOY