EMLY DİCKİNSON ve KIRIKLARIM

Yılların telaşında, unuttuklarımızı, düşündünüz mü hiç? Açan çiçeklerin aceleciliğinde soğuklara söylendiniz mi hiç?

Bu ömrün bu kadar çabuk geçeceğini ve böyle söyleneceğimi düşünmedim.

Emly Dickinson ne güzel söylemiş. “Bir tek kalbin kırılmasını önleyebilirsem yada bir küçük kuşu yuvasına koyabilirsem, bir yaşamdan acıyı alabilirsem, ya da bir acıyı hafifletebilirsem, boşuna yaşamamış olacağım.” Diye.

Aslında eğitim bunun üzerine kurulabilse, belki insanlar bencillikten biraz uzaklaşır, yardımsever ve barışsever olur.

Bu sözler büyüler beni. Kalp kırmamak, küçük kuşu yuvasına koyabilmek, acıyı yaşamdan almak, insanın acılarını biraz dindirebilmek, hepimizde ne güzel durur. Bizi yüceltir, ışıl ışıl tutar.

1830 da yaşamış Amerikalı şair Emly Dickinson. Şiir yazmanın dışında da çok güzel kalıcı sözler söyleyip bu dünyadan ayrılmış. Ölmeden yedi şiiri yayımlamış, ölünce kilitli çekmecesi kardeşi tarafından açılınca 1800 kadar şiiri ortaya çıkmış.

Kız kardeşi Lavinia bu şiirleri yayımlayınca Amerika’da en sevilen bir şair olmuş Emly Dickinson. Bir özelliği varmış, o da yalnızlıkmış.

İlginç bir kişiliği de mevcutmuş, dışarı çıkmaz, ziyaretçileri ile kapı arkasından konuşurmuş ve devamlı beyaz elbise giyermiş. Sonuç olarak toplumdan uzak bir yaşayışı seçmiş.

Oysa bugün başka bir şey anlatacaktım. İçimizdeki boşlukları, onları doldurmanın yollarını ve bu güz akşamlarını, yola düşen umutları.

Oysa yaşam umutsuz olmuyor, umutsuz bir yere varılmıyor. Sarı temmuz gitti gideli, bu güz soğukları ısırıp duruyor hepimizi. Birol, Fuat, Ziya bugün ölümden bahsetmeyeceğim.

Çemberimi, çocukluğumdaki gibi tozlu yolumda sürüp gideceğim. Belki çocukluğumdaki ıslığımı dinlerim.

Kırıklarım şiirimi de sizlerle paylaşmak isterim.

KIRIKLARIM

Ne düşünsem Nereye gitsem Beni terk etmez

Koca su ve sağ taş

Ne zaman zıntıda bayırı çıksam Çıtlıkta çığlık atar çocukluğum Soğuk üzüm göz kırpar

Yağmur olur anılarım

Bilmem neden her yer uçurum? Aklımdan çıkmaz o akşamüstlerim Ve bağ bozumu günlerim

Güze düşen kırıklarım

Hasan Okursoy 15 Kasım 2020 Yelki