BİR YAZDAN KALANLAR

Yaz deyip geçme Güneşin doğuşundan Batışına kadar Bir gülüşü vardır Sesleri kalır bizde

Unutulmaz

Yıllar geçse de Damla damla Nakşından sızar Yanımızda konuşur Güneşi gölgesi Unutulmaz anılar

Bir nehirdir Akar akar Geçer gider onlar

Açık kalmış pencereden Aralık bıraktığın kapıdan Seslenir durur o günler

Bir yazdan kalanlar Bazen insanı boğar İçinde bir yer kanar

İnsan anılarında Üşür mü? Şimdi üşüdüm ben Ne zaman düşünsem Oralarda kaldım Islandım ben

Açık pencereler

Açık kapılar Rüzgâr estikçe Vurur durur İnsan o günlere Dalar gider

Uzaklarda kalsa da O günler Bazen göz eder Uzaklaşır gider

Çocukluğum mu? Doyamadım kaçtı benden Artık kapatın Açık kalmasın Kapım pencerem 2 Yıllar mı Bir rüzgâr gibi Esip gitti Çocukluğum Gençliğim Hepsi bitti

Şimdi suskunluğumdan Bakar durur ihtiyarlığım Ara sıra eser bir rüzgâr Çarpar pencerem kapım Bir uçurumun başında Bekler çocukluğum

Solmuş bir çiçekten Bir çığlık kopar Karşı dalda Kuşlar öter Gülüşüne Kim bakar?

Her insan Çocukluğunu Gülüşünden tutar Onu unutmaz Ardından koşar

Hasan OKURSOY

Not; Anacığımı ve yeğenim Hakan Okursoy'u rahmet ve özlemle anıyorum. Huzur içinde uyusunlar.