BEKİLLİ YOL T ÜRKÜLERİ 2

XV Neden bilmem Hep güzde bir fırtına kopar Savrulur içimdeki yapraklar Seker ağaç dallarında kuşlar

Yıldızlar yıldızlar Çekilmez yalnızlığım Cevap vermez uzaklar Uğuldar her yanım

Bizden önce de vardı Bu ay ve yıldızlar Herkes bakıp gitti Yine kaldı ışıdı onlar

Bırak oynasın dursun çocuklar Tezgahtaki mekik gidip gelsin Ateş yaksın avluda canlar Korunda toplansın onlar

Yalnızlığına insan ne kadar yaslanır? Dam üstünde çocukluğu uyur Koşar yollarda sokağında solur Konuş ağacından kopardığım elma XVI Dün eski bir dostla kucaklaştık Konuştuk doya doya Yorgunluğumuz düştü yola Sonra buluşmak için verdik mola

O da hatırladı Özlemiş arkadaşları Uzun uzun söylendi Güzelmiş okul yılları

Baktım gökyüzüne Alabildiğine mavi Birlikte uçar kuşlar Sarar beni alevi

Bu aydınlık Işısın hep böyle Sevinci dağıtsın Herkese söyle XVII Zıntıya gitsem O sağ taşı bulsam Üstüne oturup Uzaklara baksam

Oysa ne zerdali Ne soğuk üzüm Ne badem kaldı orada Üşür yalnızlığım

Bir kör kuyu adım Ne kadar taş atsan Duyulmaz uğultum Söylenmez türküm XVIII Artık hırpalayıp durma Bırak ayrılayım buradan O günleri yeniden açma Hışırdasın uzaktan

Diner bu fırtına da Açılır kapılar Avlu kırıntısını toplar Uzar dalgın akşamlar

Nereye gitsem Taşınır gelir Bekilli Dağdan taştan çarşıdan Yanımda konuşur deli deli

Uğraşma boşuna Ben ondan o benden Kopmaz bir türlü Gelir beri beri

Öyle çok ki anılar Uçar çamlıkta kırlangıçlar Derede bakar bir uçurum Bende ise bekler acılar XIX Kızıl bayırdan Yine çıktım Aşağı bağda yoruldum Uğultusunda avundum

Geceleri dam üstünde Aya baka baka uyurdum Akşamları çağırdım Gelmedi çocukluğum

Ey ömrüm Yüreğimin vadisinde Kimseyi unutmadım Onları hep sakladım

Geçti gider ömrüm O günlerimden Kaldı bir dürüm Unutmaz çocukluğum

Rengimizde Solur ihtiyarlığım Oraları arar her yanım Dinmez yangınım XX Geceye sığmaz yalnızlığım Çarşıda duyulmaz sesim Telaşımda sarkıp durdu Resimlere girmedi o günlerim

Akşam karanlığım Üşüdü bıraktıklarım Gülüşümde külümde Nerede kaldı akranlarım?

İçimde ince bir sızı Bilmem kimi bekler Gelmez eski günler Böyle söylenir gider

Çocukluğumdan bir çığlık Sokaklarda duyulmaz artık Gelmez o günler Bize kalır yalnızlık

Şimdi yağmur yağar Savrulur yaprak Düşmez bendeki anılar Ve elimdeki bayrak

Şimdi nerede? Daracık sokakta gıynız Bulamaz çocukluğumuz Arar durur yalnız

Hasan OKURSOY