AKŞAM OLUNCA

İnsanın içini kemirir pişmanlık Bazen de her yerimizden sarkar Ayrılmaz bizi bekler yalnızlık Yanımızda solur durur karanlık

Akşam olunca Bir fırtına başlar tüter anız Küser unuttuğumuz dokuz kiremit Taşlayıp durduğumuz deniz

Ömründe İnsan bir kere ölür Ya içimizdekiler Her gün nereye gidip gelir?

Kaçan uykular Bir türlü tutulmaz Bir türlü atılmaz Kalır yalnızlığımız

Duvar kovuklarında O unuttuklarımız Bekler bilinmezliğinde Yanmaz kandilimiz

Nerede daldan dala seken serçe? Buluttan buluta çakan şimşek Bir de çocukluğumuzda Oynadığımız seksek

Hasan OKURSOY