OKURSOY EDEBİYAT VE SANAT DERGİSİ

Kırık bir daldan acı düşer Su aynasında akar gider İçimde inceden bir sızı Geçmiş günlerimi deşer Anılarımda O günler bir bir seker...

Kimse görmez Karanlıkta çıra isini Uğraşma boşuna Aydınlık görür her izi Bir kahve tadında Uzan sedirde Çocukluğundaki tren Uğuldar...

Bir güneş gibiydi İlk okuduğun gün Dökülürdü alfabeden Kitaba koşardın her gün Elma satan çocuk Çıkmazdı aklından Delik ayakkabısı Çığlık...

Avutma kendini Artık ne bahar ne yaz Bize bir daha dönmez Her yer olur ayaz Yaşlanınca dertlerin Kırığından sızdığı zaman Büyür yanında...

Adın Kurumuş yaprak gibi Arar kendini Aklına gelir Uzun en bazen Nedir bilmem? Serinliği kimden? Orada Hepimizde bir telaş Günün selinde...

Havasından suyundan Kopamadık oralardan Kalsak da buralarda Ayrılmadık o günlerden İnsan neler düşler? Böyle yaşlanırken İyi kötü günler...

Dal ucunda Seken umudum Hışırtısında Titrerdi yüreğim Sararıp düştü Salıda kaldı gönlüm Neleri unuttum? Görünmez uzaklarım Dün gibi...

Gün yorgunluğu Isındığım ocak başları Unutsam da o çocukluğu Hala ışır közde kalanları Akşam telaşında Arama kayıplarını Kim bulur...

Bir limon gibi sıkıp atma usta şarkıları unutma nisan yağmurlarını da düşün saklambaç oynadığın sokakları bir hatırlarsan usta yağmurda...

“Hasta bir öğretmenin Duygularına atfen” Şarkılarımı... Türkülerimi ver kaybolup unutulmuş aşklarımı ver her gün bilinmeyen...

Şiir de ağlar Mustafa Bazen dalından kopar Olur, param parça Mustafa O zaman aynalar kırılır Mustafa Bazen karışır yüzler ve renkler...

Tam evden çıkarken bir şeyler söylerdin ekmek al çocukları unutma akşam onları bekletme hep gözlerinde kal derdin bir de tam sokağa...

Sorma beni Yine karanlıktayım Cam kırıklarındayım Çıkmaz bir sokaktayım Yılların ardından Naneden şebboydan Kadife ve fesleğenden...

Şimdi nerede? Okuldaki arkadaşlar O buğulu camlar O yorgun bakışlar Bizde tükenmez onlar Otobüste uğuldar yollar Bir şehirden bir şehre...

I Ne vardı gidecek Ne vardı? Böyle uyuyup da Uyanamayacak Masanda raporun Bitti bitecek derken Sensiz gönderilecek Yarım kalmış su...

O yağmurdan ne kaldı? Baksana sesin bile ıslandı Bu bitmeyen yalnızlığında Günün aynası da parçalandı Yorulurdun gün boyu yollarda...

O yarım kalan bakışımız Bir de kırpılan gülüşümüz Şimdi nerede? Sen yine de Gülüşünü tak Ara sıra bak Uğuldasın eskiyen yerlerimiz...

Geldi güz Savruldu yapraklar İhtiyar günümüz Akşamları arar Mırıldanır yaz Nerede kaldı? Ey soluyup duran kavgam Giden umudum Her gün...

Sınamayın ne olur? Gözyaşı şimşek gibidir Yağmuru sel olur Hepimizde mili kalır Yalnızlığı bekletmeyin Anılar bazen unutulur Yağmur...

1 Şimdi yağmur soluyor düştüğü yerde, ıpıslak saçları ağaçların. Değirmen taşı döndükçe, içimi sarar bir yangın. 2 Bir gelip bir giden...