OKURSOY EDEBİYAT VE SANAT DERGİSİ

Kiminde aşk Kiminde gurbet Kiminde yokluk İnsanı şair eder Bazen gecesinde Bir yanık türkü olur Sesinde dağılır gider Yanında yalnızlık...

Savaşa her zaman karşıydın Vatan düşmedikçe dara Her yerde barış derdin Ülkemizde hep aydınlıktın Bakışlarında gök mavisiydin Köylüye...

İnsan sesine tutunsa da Atlamaz her uçurumdan Sonra bu bozuk düzende Ayrı kalır anadan yardan Mızrabınla vursan da Tel dayanmaz sazında...

“6,9 İzmir-Seferihisar Depreminde kayıplarımızın anısına” Bir sessizlik ki Bizi ötelere alır gider Avlumuzda kuşlar seker O günler nerede...

“Metin baksana stat şehrin merkezinde Oraları saat, saat, metre, metre yaşarım O günlerin güzelliğinde O günlere o günlerin arkadaşlarına...

Nasıl geçti çocukluğum? Bir taştan bir taşa uçurum Kimseye soramadık hiç Nerede kaldı çocukluğum? Sıkışıp kaldık burada İkindi ile akşam...

Ne zaman düşünsem Anılar önümde seker Saklansa da sağ taşım Geçmiş yanımda solur Evler ısındıkça gülerdi çocuklar Anacığım görünürdü...

Yaz deyip geçme Güneşin doğuşundan Batışına kadar Bir gülüşü vardır Sesleri kalır bizde Unutulmaz Yıllar geçse de Damla damla Nakşından...

Güzelbahçe’de Her yer deniz Burayı çok severiz Güzeldir yerimiz Burada şanslıdır insan Herkes bakar meraklı Kıyısında kalır aklı...

Ne güzeldi duvar diplerindeki günlerim deniz görmeyen çocukluğum koca suda kalan düşlerim deniz mi ben mi? taşardı tek kavakta dünden...

Cumhuriyet egemenliğin ulusun elinde olduğu bir yönetim şeklidir. Mustafa Kemal Atatürk’ün çizdiği çağdaş, uygar, medeni ve erdemli bir...

Dokuyup dursam da akşamı Ben sabahı başka severim Çaydanlıkta tıkırdar durur Simitte geçen günlerim Yanlışında arama kimseyi Gülüşünden...

Sendeki bu nefes Bir tren çığlığı Koşar ihtiyarlığına Bir gün görünür uzağı Her yolcunun Konuşur dağı Kimse bilmez Taşar yalnızlığı...

Çocuklar gitti gelmez o güzel günler Ne kadar özlesen okul günlerini Bulunmaz güneşte gölgeler Bazen gidenler konuşur tek tek Ufalanır...

Güzel İzmir’im Bu bulaş ortamında Yazın da gezemedim Yeni yıla kaldı ümidim Bazen bir arkadaş ıslığını Akşamüstü kalan gülüşünü Yağmur...

Öğretmenimizi yıllar sonra bulduk İki yıl da olsa gezilerimizde Onlarla birlik olduk Biz onları çok sevdik Yaşam sanki bitmeyecek gibiydi...

Ben bakışlarımı düşürdüm o sularda nane kokardı ark kıyıları gizlenirdi yapraklarında kokusunda kalırdım akşamları dalından düşen bir...

Sararmış bir fotoğraf Getirir geçmişi Sanırsın gittiğin yer araf Konuşur akşam güneşi Solar içinde Büyüyen gün Yalnızlık koşar peşinde...

Akşam olur Beklemediğin anda Gürültüsünde solur Gün enkazında yorulur Unuttuklarında Arama bir kusur Sanma ki konuşur Kalanlar da buruşur...

Ne kaldı ardında Suskun yüzler Ne söyledi dağlar Uzadı geceler Artık mürekkebinde Kalem ağlar Saklanır kitaplar Solar yapraklar Bilmez...