OKURSOY EDEBİYAT VE SANAT DERGİSİ

Hep görünürdü yalnızlığımız Düşümüz şimdi uzaklarda kaldı Bizi hiç bırakmadı o günlerimiz Yanımızda seslendi çocukluğumuz Sevincimiz bir...

XV Neden bilmem Hep güzde bir fırtına kopar Savrulur içimdeki yapraklar Seker ağaç dallarında kuşlar Yıldızlar yıldızlar Çekilmez...

Gün iner Herkes evine gider Akşam yola düşer Hüzün buradayım der Bu günü bu anı yaşa Takma bırak geçmişi Yarın ya var ya yoksun Birden...

Yaşadığımız yerin rengini Yıllar geçse de hepimiz taşırız Bakışımızın kederini O günlerde ararız Her dost ayrılışında Kanar anılarımız...

Her gün Dört mevsimde Çiçeklensin Yüzün gülsün Her yerde Görünsün Telaşlansın Taşsın gülüşün Dağda bayırda Adın çiçek olsun Celallensin...

Duy duyabilirsen Çatlayan tohumdaki sesi Söyle söyleyebilirsen Çınlasın emeğin türküsü Çat kapı güz gelir Bekler akşam kızıllığı Nerede...

Bazen aklıma düşer Yanımda pişmanlık Ağacında yaprak Dostlar gelir soluyarak Konuştukça uzaklar Anılar çığlık atar O günlerden Bir...

Kır çiçeklerine özenirim Eskiler alır getiririm Eskimeyen ne kaldı? Ki Kendi kendime sorarım Bu rüzgar ve soğukta Kararıp durur uzaklarım...

Hep yalnızlığı kovalarım Eski resimlerle oyalanırım İşte geldi sonbahar Dökülür yapraklarım Birde heybemde Kalmadı kavunlarım Sorma ağlar...

Gece karanlığında Bir ışıktın Yalnızlığı boğardın Ne çabuk ayrıldın Sinemalar boş Büyük, Ankara ve Ulus Bizi almaz bir daha Atatürk...

I Mendil yaygısından Yayılırdı bezdirme kokusu Duvar diplerine sessizlik çökerdi Hissetmezdi kimse II Susuzluğumuz Yırtılan sesimizde...

Geçti kış Bahar ardından yaz Sonunda topladı dengini Çalkalandı deniz Kıyıda yalnız Sende bir özlem Deniz mavisi Sakla umudu Gönder eşe...

Yusuf’alar yıkığında dünyamız başka olurdu açılmazdık kimseye dağılırdı çocukluğumuz akşama kızardık gün gitmesin diye her günümüz...

Atatürk ve cumhuriyet Yönümüz oldu yılmadık Tek tek bir mum gibi eridik Köylerde yıldız yıldızdık 24 Kasım 1928 Mustafa Kemal Atatürk’ün...

Saçlarım döküldü Buralarda birer birer Şimdi kış dans eder Yüreğim titrer Kimse bilmez Kuytularda beklerim? Mektuplar da gelmez O günleri...

Birden aklıma düşer Akşamı eğirdiğimiz günler Körük kömüre köz verir Demir örsünü bekler Dağı tutunca yağmur Avgan umutlanır Sabah...

l6 numaralı gaz lambası çocukluğumda bitti gökteki yıldızlar gibi uzun merdivenlerini çekip gitti çocukluğum benim toz toprak arasında...

Arkamızda Kalan kim sesinde? Battı mı gün? Karanlığın içinde Nasıl düştü sabah? Kuşların yuvasına O cıvıl cıvıl avlu Küstü mü yıllarına?...

O türküden Ne kalır sana? Sabahları acına Köz atar yana yana Çayda ay ışığında Ayağına çarpan taş Yaprağını döken ağaç Dalında öten o...

Mavisinden akşama Karanlık bakar sana Düşünsen de sabahı Dün takılır acına Damla deyip geçme Göl olur deniz olur Bisküvi lokum arasında...