OKURSOY EDEBİYAT VE SANAT DERGİSİ

BUZ SARKITLARI   Uzaklarda kaldı düşüm Karda yürümeyi unuttum Buz sarkıtları altından Güvercin ürkekliğinde Bir başka geçerdim  ...

BİR BAKARSIN   Kimi gülüşünden Kimi yürüyüşünden Kimi de yağmurda O koşusundan Birden kopar   O zaman dağ taş Bir başka uğuldar Bazen de...

GİTMEK Yaşadıklarımızdan Ne yaz kaldı ne bahar Her yer kışa döndü Sonbaharı sorma Çoktan gelip geçti Bak o uzaklardan Yine rüzgâr eser...

Kör bir ayaz telaşımda bekler ağlamaz ahraz düşüm yaralı incelir gün anlatır poyraz ağzıma gelir yüreğim sokağımda resimler kanar...

Sonunda Çocukluğumdaki o günler Bir martının kanatlarında Uzaklardan el eder Bir kırık testiden Sızar dereler Halı dokuyan anamdan Gelmez...

Yalnızlıktan ürksek de Düşlerimizden ayrılmadık Her gün söylensek de Yaşamı hep sardık Yıllarca aydınlığa koştuk Bazen bulup sevindik...

Okulda Sallanır dururdu salıncak Sınıflara sığmazdı şarkılar Oyunlarımızda akşam Erken ayrıldı yanımızdan Tutuştu alfabe Çatladı nar...

Okul yıllarımız çoktan bitti cıvıl cıvıldık sekerdi kahkahalarımız site yurduna sığmazdık ne güzeldi o günler mümkün olsa yeniden yaşamak...

Cumhuriyetti bizi tutuşturan Her günü böyle konuşturan Özgürlüğümüzü tarayan Uzaklarda esip duran Bizde olmazdı Barınmazdı dünün...

24 ocak 1993 Uğur Mumcu’nun yittiği gün hepimizin içindeki sesin sevgimizin umudumuzun karlı bir kış sabahı bombalandığı gün dürüstlüğün...

Sen sen ol Hiçbir göze olma keder Çekme kavuna bıçak Sonra olursun heder Bazen acın Bakışında kanar O eski günler Yüreğinde yanar Her gün...

Her ev Ekmek aş ister Eğer götüremezsen Eve hüzün çöker Kimi gül koklar Kimi diken tutar Konuşmaz uzaklar Gün günü çeker İnsan her yıl...

Gün batar Anılar düne düşer Deniz mavisine Karışır gider Gün kovuğunda Gök sonsuzluğunda Koca su uğultusunda Ben yine buradayım der O...

Bazen bıraktıkların Acı ve pişmanlık taşır Her güne anılar karışır O günler anlattıkça ışır Oynamaz çocuklar Çalkalanmaz dağ taş...

Bazen şiir Denizde dalgadır Ağacında daldır Bazen dağılır kalır Kumunda yıllar uğuldar Sinop’ta duvarları yalar Bir aşığın Sazında türkü...

Yaşadığın her an köşende keder saklar pazar cumartesiyi yutar bazen bir yerin kanar esen bu rüzgar ağacında uğuldar ikindi akşam arası...

Bazen gün çığlıkla düşer Dünü dişler yola serer Kimi geçmişi eşer? Birer birer Ovada nehir Bazen de susar Kıvrım kıvrım akar Sessizliğine...

Kim bilir? İçindeki boşluğu Büyür eski günler Kovuğunda duvar Her umut Mektubundan düşer Tren uzaklardan geçer Bakarsın şaşar beşer...

Bu soğuk günde Geçmiş bir hançer Yıkıklar üstümde Uğuldar her yer Kimse bilmez Bendeki yalnızlığı Şimdi karışır şaraba Ocağım köze döner...

Tomurcuklar Çiçek açmadan Bu dünyadan Gitme sakın Her yerde mutluluk Ve umut kucaklaşmadan Gitme ayrılma sakın Kırıklarını biriktirme...